โรงเรียนศาสนศึกษา เป็นโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดปัตตานี เปิดสอนตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาลจนถึงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 สอนหลักสูตรวิชาสามัญควบคู่กับวิชาอิสลามศึกษา มีจำนวนนักเรียนทั้งหมด 1,369 คน นักเรียนทุกคนนับถือศาสนาอิสลาม นักเรียนในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาจะเรียนทั้งวิชาสามัญและวิชาศาสนา จึงต้องเรียนหนักกว่านักเรียนทั่วไป นักเรียนจะเรียนวิชาศาสนาในภาคเช้าและเรียนวิชาสามัญในภาคบ่าย รวมคาบเรียน 50 คาบ ในขณะที่นักเรียนทั่วไปเรียนสัปดาห์ละ 40 คาบ และด้วยเนื้อหาที่มากในเวลาเรียนที่จำกัด การเรียนการสอนจึงเน้นการบรรยายและท่องจำเป็นหลัก ไม่มีกิจกรรมพัฒนาทักษะด้านอื่นๆ มากนัก ส่งผลให้นักเรียนขาดความกระตือรือร้นสนใจการเรียน และขาดทักษะที่จำเป็นในการใช้ชีวิต เช่น การสื่อสาร การคิดสร้างสรรค์ การทำงานกลุ่ม การแสดงความคิดเห็น ฯลฯ เป็นต้น ผู้บริหารและครูของโรงเรียนศาสนศึกษาไม่ได้นิ่งนอนใจกับปัญหาที่เกิดขึ้น พยายามหาวิธีปรับปรุงรูปแบบการเรียนการสอนมาตั้งแต่ปี 2557 แต่ยังไม่พบแนวทางที่ชัดเจน…
Read more
เก้าอี้ตัวยาวตั้งเด่นอยู่บนเวที มีกลไกพิเศษ ซึ่งเมื่อเปิดที่นั่งขึ้น จะพบพื้นที่เก็บของที่ออกแบบให้ซ่อนอยู่อย่างแนบเนียน นี่คือเก้าอี้ที่มีอยู่ตัวเดียวในโลก ! ข้างๆ เก้าอี้ เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของผลงาน นายชินวัตร ชูเอม หรือ ดรีม นักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 3 โรงเรียนเทศบาลบ้านโนนชัย ยืนยิ้มอย่างภาคภูมิ ก่อนเล่าให้ผู้ชมฟังถึงประสบการณ์ที่ได้จากการไปฝึกอาชีพช่างไม้กับร้าน ดีดีคลับ ในอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น ครั้งนี้ผมได้เรียนเรื่องอาชีพอย่างเต็มตัว แต่ก่อนผมไม่ชอบงานที่ต้องใช้ความอดทน อย่างงานเลื่อยไม้ การที่ผมได้ไปเรียนไปฝึกมาทำให้ผมอดทน ขยัน ได้เรียนแบบนี้ทำให้ผมอยากเป็นช่างไม้ ถามว่าถ้าจบไปผมจะทำอาชีพนี้หรือเปล่า ผมบอกได้เลยว่าทำ การฝึกอาชีพในชุมชนเป็นส่วนหนึ่งในแผนการสอนหลักสูตรบูรณาการท้องถิ่น “ค้นพบตัวเอง ค้นพบอาชีพ” ซึ่งมีครูชาญณรงค์ ภัทรมานนท์ หรือที่นักเรียนเรียกว่า “ครูเกาหลี” หนึ่งในทีมครู ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียน เป็นผู้ริเริ่ม ดรีม และเพื่อนๆ นักเรียนชั้นม. 2 ทุกคน จะได้ทำกิจกรรมค้นหาความถนัดของตนเอง ค้นหาอาชีพในชุมชนที่ตนเองสนใจ ก่อนที่จะไปสู่การฝึกอาชีพกับวิทยากรซึ่งเป็นผู้ประกอบการในท้องถิ่น “โรงเรียนเทศบาลบ้านโนนชัย เป็นโรงเรียนขยายโอกาส มีนักเรียนประมาณ 700 คน…
Read more
สะท้อนประสบการณ์จากครูอ้อย ครูที่ปรึกษาโครงการฯ โรงเรียนชุมชนวัดเสด็จ จ.ปทุมธานี ไม่ใช่แค่ให้เด็กทำคลิปวิดีโอแล้วจบ แต่เด็กต้องมีพัฒนาการ มีความกล้าที่จะค้นหาในสิ่งที่เขาอยากรู้ และภาคภูมิใจในตัวเอง เมื่อเดินเข้าไปในโรงเรียนช่วงก่อนเที่ยงไม่นานนัก รอบด้านเด็กๆ ทั้งวัยประถมและมัธยมวิ่งส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว เดินเข้าไปภายในห้องซัมซุงของโรงเรียนชุมชนวัดเสด็จ เด็กๆ กำลังผลัดกันออกมายืนจับไมค์ นำเสนอผลงาน โดยมีครูอ้อย จริยาภรณ์ คุ้มพันธ์ ครูที่ปรึกษาโครงการฯ ยืนให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง ด้วยสีหน้ามีรอยยิ้ม ใต้ตามีรอยคล้ำเล็กน้อย ดูเหนื่อยล้าทว่ามีความสุข นั่นเป็นภาพครูอ้อยที่เราคุ้นเคย โรงเรียนชุมชนวัดเสด็จ จ.ปทุมธานี เป็นโรงเรียนในปีที่ 2 ของโครงการ Samsung Smart Learning Center “ซัมซุง สร้างพลังการเรียนรู้สู่อนาคต” ตลอดเวลาที่ผ่านมา ครูอ้อย ครูที่ปรึกษาโครงการ และเด็กๆ ในชุมนุม Samsung Discovery Club หลายต่อหลายรุ่น ได้ผ่านประสบการณ์การดำเนินโครงการมาหลากหลาย เริ่มจากล้มลุกคลุกคลาน ทดลองมาเรื่อยๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ได้บทเรียน และกำลังพัฒนาต่อไป ระยะเวลากว่า 3 ปี ที่ครูอ้อยทุ่มเทดำเนินโครงการในโรงเรียนเพื่อลูกศิษย์ เรามาดูกันว่า…
อ่านเพิ่มเติม
หลังจากจบกิจกรรมสรุปบทเรียนโครงการ ‘ซัมซุง สร้างพลังการเรียนรู้สู่อนาคต’ ที่กรุงเทพฯ ระหว่างเดินทางกลับอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม เด็กนักเรียน ชุมนุมซัมซุง ดิสคัฟเวอรี่คลับ โรงเรียนเชียงยืนพิทยาคม พูดคุยกันบนรถตู้ตลอดทางอย่างร่าเริงที่โครงงานตลอดหนึ่งปีการศึกษาเสร็จสิ้นลง งานส่วนนักเรียนจบ แต่งานของครูที่เป็นโค้ชยังไม่จบ “เอ้า ปีนี้เสร็จแล้ว ปีหน้าอยากทำอะไรต่อ” ครูเพ็ญศรี ใจกล้า ครูที่ปรึกษาชุมนุม ถามขึ้นกลางวง เด็กๆ โอดครวญลั่น เด็กหญิงแฟน นักเรียนชั้น ม.2 ส่งเสียงดังกว่าใคร จนเพื่อนในกลุ่มทักขึ้นว่า ‘ทำไมแฟน พูดอีสานสำเนียงเหน่อ..ไม่เหมือนเพื่อน’ คำถามนี้อาจจะลอยหายไปในอากาศ ถ้าตอนนั้นครูเพ็ญศรีไม่กระตุกต่อว่า “นั่นสิ ทำไมล่ะ อยากไปสืบไหมว่าทำไม” และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของโครงงานที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเด็กๆ และป่าโคกหนองคอง … คำถามที่ไม่ถูกมองข้าม คำถามเรื่องเสียงเหน่อ นำพาเด็กๆ ไปสำรวจชุมชนที่เพื่อนอาศัย จนทำให้ได้รู้ประวัติชุมชนบ้านขามเปี้ยและรู้ว่าบรรพบุรุษของแฟนสืบเชื้อสายมาจากเมืองลาว สำเนียงการพูดจึงต่างไป และความอยากรู้ก็ไม่ได้สิ้นสุดลงแค่นั้น เมื่อพวกเขาได้เห็นเศษขยะรอบแนวป่าระหว่างที่เดินสำรวจชุมชน และตามรอยขยะเข้าไป จนทำให้พบร่องรอยการตัดไม้ในป่าโคกหนองคอง คำถามใหม่ก็เกิดขึ้น ว่าทำไมจึงมีคนมาตัดไม้ในป่าที่เป็นสมบัติสาธารณะได้? คำถามถูกนำมาหารือที่วงคุยของเด็กๆ ในชุมนุม และที่นั่น สิ่งสำคัญที่ครูให้ไม่ใช่คำตอบ แต่เป็นความใส่ใจ พร้อมทั้งให้คำถามที่กระตุ้นความอยากรู้ต่อไปว่า…
Read more
